Zondag

Ik ontvelde twee perziken, van de zeven die ik gisteren voor 2,50 euro had meegekregen van de groentevriend. ‘Wel vandaag of morgen opeten,’ zei hij. Daarna strikte ik de knalroze veters van mijn renschoenen. Ik weet nog dat de verkoopster zei: let niet op de kleur, maar ik denk dat deze het beste passen bij jouw voet en hoe je rent. Ze had een goed oog. Voor mijn doen ging ik vroeg op pad. Op het water was het druk. De mannen in de acht plus droegen identieke fris rode broekjes en hagelwit shirts, de jongen die mij tegemoet fietste, riep ze toe: duw die boot gelijkmatig van je af. Ik dacht terug aan de lijst met schoolbenodigdheden voor de brugklas: een donkerblauw sportbroekje en een wit shirt. Dat blauwe gymbroekje van de lagere school kon nog wel, zei mijn moeder. Uit een kast diepte ze een wit shirt op met lange mouwen en blauw boord om de hals en bij de polsen. Een klein rond embleem met daarop, licht verwassen, het monumentale hoofdgebouw van de school sierde mijn linkerborst, die nog te klein was voor een bh’tje. Bij de eerste gymles bleek er nog één meisje met net zo’n shirt als ik, de rest had hagelwitte shirts met een fris blauwe print van het hoofdgebouw over de hele voorkant. Pas sinds kort weet ik dat voetbalfans er eer in leggen hun oudste clubshirt te dragen, dat met de sponsornaam van vijfentwintig of dertig jaar geleden, om te laten zien hoe lang ze al trouw zijn. Zoals vaak komen behulpzame weetjes je veel te laat ter ore. Bij de brug zag ik een ’twee met’, de stuurman was een oudere dame, de roeiers twee heren met grijze haardossen en licht gebogen bovenruggen, hun broeken verwassen rood, hun verenigingsshirts verwassen wit. In de groentetuin van de vervallen boerderij met nog wel vitrage voor de ramen en plastic bloemen in het raamkozijn zag ik een ui bovenop een prei. Net over de brug een knul en drie meiden op de fiets. Eentje las hardop voor van haar telefoon: ‘Vraag: wat denk je dat er gisterenavond is gebeurd? a) gezoend, b) getongd … De overige opties vervlogen in de snel groeiende ruimte tussen ons.