Buiten

Ik had het verlengsnoer in het buitenstopcontact gestopt en daarop weer een stekkerdoos aangesloten. Twee mensen betekent al snel twee laptops, twee telefoons. Inderdaad plugde mijn vriendin ook twee apparaten in. Mijn vader, zei ze, maakte ooit een buitenstopcontact voor mijn moeder, omdat die buiten wilde strijken. Let op, zei ik, straks komt de merel, die neemt plaats aan de rand van het water, dipt zijn snavel erin, vist een kikkervisje eruit, laat die heel even op de tegels spartelen en dan hap slik weg; drie, vier kikkervisjes en dan heeft ie genoeg. De merel kwam en deed zijn choreografie. Later kwam een duif, geen tortel, geen houtduif. Die krulde zijn tenen om de vijverrand, liet zijn lijf zakken tot die de tegels raakte, boog zijn kop en hapte water. Allebei keken we even niet naar onze schermen en wachtten gespannen af, maar er werd geen leven versmaad. Duiven houden niet van vis, zei R later. Maar was een kikkervisje vis of vlees? Mijn moeder, zei de vriendin, begrijpt niet dat, als mensen een lapje tuin hebben, daar dan een siertuin van maken en geen moestuin. Ik keek over de tegels en tussen de bloemen door naar de druif, de aardbeien, de framboos, de rucola die er na verplanting slap bij hing, en vroeg: is een mix ook goed?