Borst

Ik luisterde naar mijn vriendin. Ze had radioactief zitten wezen in het ziekenhuis. Morgen ging een chirurg in haar borst snijden. En in een lymf en in een zenuw. Ze wist het al een paar maanden dat dit er aan zat te komen. Nu het zo dichtbij was zei ze: ik snap niet dat mensen vrijwillig en louter voor cosmetische redenen in zich laten snijden. Dolly Parton zou ooit over haar eigen verbouwingen gezegd hebben: bijzonder dat iets dat zoveel geld gekost heeft er toch zo goedkoop uit kan zien. ‘s Avonds leerde ik een nieuw woord. Indouchen. Fotograaf Henk Wildschut had een reportage gemaakt over de productie van ons dagelijks voedsel. Hij moest indouchen voor hij foto’s mocht maken in een varkensstal. Indouchen omvatte ook: al je kleren uit tot en met je onderbroek en sokken, bedrijfskleding aan en infrarood over de fotoapparatuur. Hij had ook wel eens een reportage gemaakt in operatiekamers. Daar was het: hup schoenen uit, pakkie an en niks camera’s ontsmetten. Het was wrang, zei hij, maar het economische belang van een varkensbedrijf is veel groter dan van een ziekenhuis. Eén besmetting en de varkensboer is geruïneerd en de vleessector ligt op zijn gat. Daarom stond die varkensboer op scherp, door alle regels werkte hij extreem klinisch, iedere verplaatsing was een risico, alles betekende besmettingsgevaar, de marges waren bovendien heel klein, want wij willen wel vlees eten maar er niks voor betalen. Nu vroeg ik mij af of mijn vriendin veiliger zou zijn in die varkensstal dan in de operatiekamer.