Open

Op nummer 6 belt iedereen altijd aan, ook de thuiswonende studerende dochters. Op nummer acht maakt iedereen, de volwassenen, de jongvolwassenen, de deur open met een sleutel. Behalve het hondje, nu een week of drie daar, en al aardig gewend welke kant op te lopen en hoe te drentelen aan de roze lijn, al iets minder een pluizenbolletje dan bij de eerste stappen buiten, het krijgt vorm al heb ik geen idee wat het gaat worden, het is wit met lichtbruine vlekken, een korte staart, kort haar, een grappige snuit, niet plat gefokt, maar ook niet scherp als van een herder. Voor het hondje wordt op nummer 8 de deur opengedaan, die heeft geen sleutel op zak, die hoeft niet te bellen.