(Ge)zien

Voor het eerst droeg ik mijn hulpmiddel in het openbaar: +1.75 links, +1.75 rechts. Toen ik opkeek van mijn boek en door de glazen treindeur tuurde, zag ik daardoor niet scherp dat de man van middelbare leeftijd, die op het balkon een bierblikje in de prullenbak duwde, dansende bewegingen maakte met zijn armen en heupen, als om de allesdoordringende muziek die een van zijn maten uit een telefoon liet klinken, te vergoelijken. Ze waren begonnen met Hazes en na een kort intermezzo over woonboten op de Amstel volgde Guus Meeuwis. Ik duwde op mijn anti-tragus om de gehoorgang af te sluiten, maar dat leek alleen de ruis weg te nemen waardoor alle heldere klanken nog pregnanter klonken, ook de gesprekken achter mij in de coupé kon ik nu letterlijk volgen. Daarop probeerde ik het met mijn wijsvingers in mijn oren en toen gaf ik het op. De jongste van de twee schoonmakers, die zich door de muziek had geduwd en nu de glazen deur afnam, zei tegen zijn collega dat hij hoopte dat het snel klaar zou zijn met dat voetbal. Vanavond, zei ik. In de Wachtkamer Eerste Klas, die met de kaketoe op de bar, keek ik op van mijn boek toen de populaire filosoof aanschoof aan het tafeltje van de uitgever die regelmatig bij DWDD mag komen opdraven. Ik besloot ter plekke dat ik principieel alle televisieverzoeken zou afwijzen, mochten die ooit tot mij komen. Zo anoniem als ik hier zat, zo konden zij hier niet meer zitten, hoe ze ook hun best deden. Beter was het de tijd die vrijviel door niet in televisiestudio’s te hangen te besteden aan het interviewen van de kelner met het rossige haar die mij thee had gebracht, over zijn kennis van de kaketoe. ‘Doe niet zo mal,’ zei hij tegen het beest, toen die met zijn snavel een dik servet van een dienblad had genomen, daarmee zijn houten trapje was opgeklommen, wat nog lastig was – de servet was langer dan de vogel, het leek een beetje op traplopen met een veel te lange jurk – en daarboven allemaal kleine hapjes uit de servetrand nam en de stukjes naar beneden gooide. Degene bij wie ik straks ging eten, vroeg per app of een salade met iets warms, een visje, een kipje, goed was. Ik antwoordde: ze hebben hier kaketoe.