Vijftien was hij nu, de baard al een tijdje in de keel, donkere schemering tussen neus en bovenlip. Zijn moeder had hem geholpen: een fris shirt, een schone blouse, haren netjes, handen geschrobd. De advertentie had hij gewoon op de supermarktdeur gelezen. Of hij kon vertellen wat het verschil was tussen Albert Heijn en Hoogvliet? Vakkenvullen wilde hij dus, voor een paar uur per week à raison van 2,64 euro per uur. Tegen de tijd dat hij 18 zou worden, zou hij er weer uitvliegen, want dan kostte hij 4,01 euro per uur. Maar hij kreeg het baantje niet. Hij was ontdaan. Waarom moest hij weten wat het verschil was tussen pakken havermout en zakken chips op de schappen zetten van Albert Heijn en die van Hoogvliet? Dat konden ze hem toch gewoon vertellen? Hoe moeilijk was dat nou? Misschien moeten we de boodschappen maar eens bij Hoogvliet gaan doen, zei de jongen tegen zijn moeder.