De overbuurvrouw die nu drie maanden weduwe is, heeft nog losse zijreflectoren in haar wielen. Ik zag haar de straat uit fietsen. Aan het einde van de straat stak ze haar hand uit om de bocht naar rechts te nemen. We wonen in een doodlopend straatje. Of aan haar bagagedrager nog een zelf gemonteerde reflector zit, kon ik niet zien. Ooit had ik voor Sinterklaas zo’n rode reflector gekregen. Het zal 1979 geweest zijn. Bagagedragerreflectoren waren sinds 1 november verplicht. In mijn trappers zaten al reflectoren, oranje. Die witte zijreflectie in de wielen kwam zeven jaar later. Toen ik mijn grote fiets kreeg kon ik kiezen uit donkerbruin metallic of donkergroen metallic. Negentig procent van de fietsen in de rekken op mijn middelbare school waren bruin of groen. De overbuurvrouw heeft een lichtbruine fiets, ook metallic. De buurvrouw tegenover de buurvrouw die weduwe is heeft ook zo’n lichtbruine, zij heeft nog zo’n geel hulsje om haar frame net onder de zadelpen. Daarmee liet je – een decennium of drie geleden – de dief zien dat je fiets geregistreerd was, of gegraveerd, zoiets.