Ja, het btw-tarief was nog steeds zes procent, gelukkig wel, en ja, voorzichtigaan merkte ze dat mensen weer vaker kwamen. Nu moesten haren altijd geknipt, je kon niet zoals met een winterjas een seizoen extra met je kapsel doen, maar de frequentie kon van vier naar zes weken, of van zes naar acht weken of drie maanden, of er kon tussendoor eens elders worden geknipt, zwart. De vast groep klanten was trouw blijven komen, de groep voor wie alles hetzelfde was gebleven ook, maar dat ging niet op voor gezinnen waar in korte tijd twee inkomens waren weggesmolten. Voor de kapster annex onderneemster annex franchisenemer kwam de drukke tijd er weer aan, al ging ze niet open op Tweede Kerstdag. Ze was al één keer in de twee weken open op zondag. Niet dat het tot meer omzet leidde, alleen tot verschuiving. De medewerkers van de Bijenkorf moesten dit jaar op kerstavond tot tien uur ’s avonds door, want de sale moest erin, voor Tweede Kerstdag. Wie er wat van zei kreeg te horen dat ie dan niet voor de retail had moeten kiezen. Maar ja, zei een vriendin van de kapster die bij de Bijenkorf werkte: die keuze maakte ik dertig jaar geleden. Hunkemöller hanteerde een variant, daar moesten ze op Tweede Kerstdag om half acht ’s ochtends aantreden, zodat de winkel om 12 uur tot een uitverkoop was omgetoverd. Begon de uitverkoop vroeger niet gewoon na de kerstvakantie? vroeg de kapster. We wisten het allebei niet meer zeker. Bij thuiskomst zag ik tuinmannen bezig bij de overbuurman. Aan de apparatuur en de takken op de kar te zien was er een boom geveld. Had er een boom op de hoek gestaan? De leegte was nieuw, maar wat voor boom daar tot vanochtend die plek vulde? Had ik misschien nog foto’s van de straat? Het geheugen en de waarneming bleken weer eens hopeloos ongeschikt om de werkelijkheid te reconstrueren.