Het meisje voor wie ik vijftien minuten geleden een boterham met pindakaas smeerde, waarna we het eerste stuk naar school renden, gewoon omdat ze daar zin in had, en die nu naar het digibord voorin de klas loopt en daar haar foto aantikt die daarop van zwartwit in kleur verandert waarbij ze zegt: ‘Jippie, ik ben vandaag tweede’, en dan haar nieuwe tafel laat zien, een hogere, en haar stoel van die tafel tilt om te gaan zitten en daarna het blad omhoog doet en uit de buik van de tafel een boek opdiept, een lekker dik boek, dat meisje zei gisteren voor het slapengaan dat ze heel graag leest, en eigenlijk altijd en alleen boeken waarin de hoofdpersoon een ik is. Ook zei ze dat ze hoopte dat ik er de volgende morgen nog zou zijn.