De jonge merels met hun lichtbruine spikkelkleed en op hun rug en staart al veren in volwassen kleuren kunnen inmiddels vliegen, maar roepen nog wel voortdurend om eten. Dan gaan ze op de rand van de schutting zitten, roepen eentonig en wachten tot pa of ma komt aanvliegen en iets in hun bek stopt. Vandaag pikt vadermerel met zijn snavel wild in de border op zoek naar wormpjes. Eén van de twee jongen doet hem na in het nieuwe plantbed met het opkomende bloemenmengsel en de Japanse azalea. Gratis schoffelmachines. Straks zal ik alles aanvegen, zodat ze morgen weer hetzelfde kunnen doen.